خيال خام پلنگ من به سوي ماه جهيدن بود
و مـاه را زِ بلندايش به روي خاک کشيدن بود

پلنگ من ـ دل مغرورم ـ پريد و پنجه به خالي زد
که عشق ـ ماه بلند من ـ وراي دست رسيدن بود

گل شکفته ! خداحافظ، اگرچه لحظــه ديـــدارت
شروع وسوسه‌اي در من، به نام ديدن و چيدن بود

من و تو آن دو خطيـم آري، موازيــان به ناچاري
که هردو باورمان ز آغـاز، به يکدگــر نرسيدن بود

اگرچه هيچ گل مرده، دوباره زنده نشد امّا
بهار در گل شيپـوري، مدام گرم دميدن بود

شراب خواستم و عمرم، شرنگ ريخت به کام من
فريبکــار دغل‌پيشه، بهانه ‌اش نشنيـدن بود

چه سرنوشـت غم‌انگيزي، که کرم کوچک ابريشم
تمام عمر قفس مي‌بافت، ولي به فکر پريدن بود

تنهايي با معرفت

سلام.وبت خوشمله.کاش يکم طنز باشه.مرسي که بهم سر زدي.بازم بيا